Tnący mistrz Wiktor Tłulukow opowiada o swojej niezwykłej kolekcji i dzieli się przypowieściami, które przekazują znaczenie osadzone w kształcie każdego kamienia.

Oto, co Victor opowiedział o swojej niesamowitej kolekcji „Kamień filozoficzny”:

W 2009 r. Powstała idea kolekcji ciętych kamieni (lub raczej ciętych wzorów), w której pewne symbole zostały użyte w rysunkach, aby nakreślić pewne tematy. Przypowieść została napisana dla każdego kamienia, co rozszerza ten temat na pewną koncepcję filozoficzną.

Ta seria otwiera się owalnym kamieniem, którego twarze rozchodzą się spiralnie od środka do krawędzi, jak galaktyka. Idea wyrażająca ten symbol jest taka, że w całym naszym Wszechświecie, podobnie jak w relacjach międzyludzkich, Wielki odbija się w małym. Ponieważ świat odbija się w kropli wody, mały kamień może przechowywać obraz ogromnego systemu gwiezdnego.

Albo kamień o fasetowanym kształcie głowy lwa, patrzący na nas swoimi trójkątnymi oczami. Leo jest także bohaterem przypowieści, zestawionej z kamieniem, a patrząc w jego oczy, osoba zdaje sobie sprawę, że wygrywając w walce z Naturą, jednocześnie niszczy swój własny dom … Kto jest zwycięzcą, a kto potrzebuje takiego zwycięstwa?

Ta kolekcja zawiera 10 kamieni - 10 przypowieści - dziesięć pojęć. Co uderzające, wszyscy myśleli niezależnie od siebie. Ale podczas wystawy we Francji, opowiadając kolejno te pomysły i przechodząc od kamienia do kamienia, zauważyłem, że wszystkie są ze sobą powiązane iw tej relacji rodzi się nowa, zupełnie inna, bardziej globalna koncepcja, która, podobnie jak główny werset w wieńcu Sonety to rodzaj syntezy, otwierającej zupełnie nowe horyzonty percepcji …

Zapytali mnie: „Dlaczego używasz tak tanich materiałów, aby wyrazić tak wysokie pomysły? Dlaczego kwarc, topaz, dlaczego kunzite? ”Zapytałem w odpowiedzi:„ Dlaczego nie? Był przypadek, gdy Picasso używał serwetki, ale mimo to był to Picasso! ”

Jedna z koncepcji kolekcji mówi, że prawdziwy artysta nie dba o to, by dotknąć Doskonałości i naprawić ten dotyk. Dlaczego nie skorzystać z dostępnych środków: pióro i papier, farba i płótno, gitara i mikrofon, marmur, drewno lub kwarc? Ważne jest, aby mistrz miał coś do powiedzenia ludziom, i że jest w stanie wyrazić swoją inspirację w taki sposób, aby wywołać w nich twórczą odpowiedź.

Wielka refleksja

Ilu ludzi przeszło na tym widelcu? Teraz zebrały się na nim trzy osoby: mały chłopiec, mężczyzna w średnim wieku i siwowłosy starzec z ciemną obsadą. Coś wspólnego miało w ich wyglądzie: spokojny chód lub radość w czystych oczach.

Mężczyzna zatrzymał się i spojrzał na innych podróżnych.

- Dziwne - powiedział. - Raz w dzieciństwie stałem na tym samym widelcu i rozmawiałem z dorosłym i starcem.

- Nic dziwnego - uśmiechnął się Starszy. - Przyjrzyj się uważnie: jesteśmy tobą. Nieco później twoja nauka będzie wiedziała, że Przeszłość i Przyszłość to tylko dwa aspekty pojedynczej Wieczności, połączone w latające „teraz”. Podobnie w przestrzeni - wielki odbija się w małym, atom powtarza strukturę galaktyki.

Starzec wyjął mały kamyk i podał go chłopcu:

- Niech ten dzieciak opowie ci o wielkim klejnocie obecnej chwili, który utrzymuje się w twoim życiu.

„Wiem…” - pomyślał mężczyzna i pogłaskał kamień, zawsze leżąc w kieszeni na piersi.

Kropla życia (współczucie)

Zanim uwielbiał polować. Wierne oko i pewna ręka przyniosły mu szczęście, a różne trofea zdobiły jego dom. Kiedyś śnił, że podczas polowania w lesie spotkał przystojnego jelenia. Bestia niczego nie podejrzewała, pozycja strzelania była udana.

W momencie strzału jeleń nagle odwrócił się i spotkał wzrok z myśliwym. I czas się zatrzymał. Wszystko stało bez ruchu, pocisk zamarł w powietrzu. Ale umysł nadal działał, a umysł myśliwego pogrążył się w jasnej myśli:

- Szaleniec! W swojej dumie myślisz, że jesteś lepszy od Boga. Kropla życia, wielka i wieczna, pulsuje w każdej istocie. Predatory zabijają, słuchając instynktu, by zdobyć jedzenie. Ale tylko ty, człowieku, rób to dla zabawy. Jak możesz zabrać żywym to, czego ci nie daje? Szaleniec, wariat! ..

Jak zasłona spadła z oczu myśliwego. Łamiąc łańcuchy otępienia, rzucił się do przodu i chwycił kulę wiszącą w powietrzu. Ból w dłoni pchnął go w rzeczywistość. Strząsając resztki snu, z zaskoczeniem spojrzał na ołowianą kulę chłodzącą w jego dłoni. „Ona zawsze będzie dla mnie przypomnieniem Kropli Jedynego Życia, która jednoczy wszystkich mieszkańców Ziemi!” „Tak, będzie! - Osiągnąłem wdzięczny głos uratowanego brata przed snem. - Osoba rodzi się w osobie, gdy kropla Życia w nim staje się kroplą Współczucia dla wszystkich żyjących. Więc jesteś na dobrej drodze! ”

Serce planety

Na skraju krateru stał mężczyzna i spojrzał w otchłań. Wulkan spał, ale jego sen był niespokojny, z drżeniem i westchnieniem gorącej pary. Mężczyzna poczuł jego przerażenie. „Co się z tobą dzieje?” Zapytał w myślach i był zaskoczony słysząc odpowiedź: „Boję się!”

„Boisz się ?! Co? ”

„Ty. Straszna lawa, która bulgocze we mnie, jest tylko bladym i szorstkim cieniem tego niewidzialnego Wiecznego Ognia, który wypełnia serce Planety. Jego siła życiowa jest wielka, ale siła niszcząca jest ogromna. A dzisiaj planeta jest chora. Wiele drobnoustrojów spływających po jego powierzchni oszpeca jej ciało ranami kopalń i kamieniołomów, zatruwa krew w tętnicach rzek, bezlitośnie zakłóca równowagę mikroflory. Gdy ta interwencja przybiera niebezpieczny rozmiar, powoduje odpowiednią reakcję. Historia wciąż zawiera zapisy odrzucenia przez ciało Ziemi całych kontynentów dotkniętych nowotworowymi nowotworami kłamstw i złośliwości, zawiści i okrucieństwa. Ale teraz to niebezpieczeństwo jest globalne. Serce planety wzywa do pomocy. Posłuchaj go, człowieku!

Zwycięzca

Spotkali się na wąskiej ścieżce, wpatrując się sobie nawzajem w oczy: ten człowiek i ten, który również nazywany był Królem Bestii, pełen wdzięku i majestatyczny. Kto ustąpi?

Odejdź, pomyślał Człowiek. - Czas twojej dominacji się skończył. Myślisz, że jesteś silniejszy ode mnie, ale po mojej stronie jest moc umysłu. Twoje zwycięstwo będzie porażką. Zabij mnie - inni przyjdą, nie poradzisz sobie z nami.

W złotych oczach błysnęło coś w rodzaju uśmiechu. Lew odwrócił się i odszedł. Wyszedł powoli, z podniesioną głową. Odszedł jako zwycięzca …

Mężczyzna kontynuował i nie mógł zgasić irytacji. Wydaje się, że wszystko było w porządku: moc ustąpiła miejsca większej mocy. Ale dlaczego nie było poczucia zwycięstwa? W pamięci żółte, nie mrugające oczy wciąż drżały, a odpowiedź była w nich czytana:

„Sam wszystko wiesz. Dzięki ogromnej mocy umysłu możesz łatwo zniszczyć swój własny dom. I kim wtedy zostaniesz? ZWYCIĘZCA …

Dotykanie doskonałości

W letni wieczór muzyk szedł brzegiem jeziora. Jasnoróżowe chmury rozpuszczały się w błękitnej otchłani, zamieniając się w złoto na linii horyzontu. Kwitnące lotosy kwitły nad jeziorem o zachodzie słońca. Rozglądając się, muzyk zatrzymał się, a harmonia zabrzmiała w jego sercu.

Była to nieznana melodia, w której miękkie nuty zachodu słońca były chłodzone przez oddech nocy. Nasz bohater szybko się obejrzał - nie było papieru, nie było farby, nie było instrumentu do odtwarzania melodii. Ale jak zachować dla ludzi tę inspirację, jak przekazać im to uczucie latania? Muzyk uśmiechnął się i skierował w stronę przepaści żółknącej świeżą gliną …

Kopie jego rzeźby - z brązu i marmuru - wciąż można zobaczyć w różnych muzeach świata, jako ucieleśnienie geniuszu Mistrza, który może użyć wszelkich środków, aby dotknąć Doskonałości.

Poznanie mądrości

Jeden młody człowiek marzył o zrozumieniu Mądrości. Odszedł do lasu i studiował życie, które kipiało, ale Natura żyła według własnych praw, oddzielonych od niego. Potem udał się w góry, aby usłyszeć i zrozumieć Głos Milczenia, ale ogród lodowców i szczytów pozostał niemy. Schodząc z gór, osiadł w świątyni w nadziei otrzymania Objawienia z góry, ale jego modlitwy pozostały bez odpowiedzi.

W desperacji opuścił świątynię i wpadł na starego wędrowca. Młody mężczyzna zatrzymał się, a staruszek po przeczytaniu pytania w jego oczach przemówił pierwszy:

- Możesz studiować otaczający cię świat, ale nie rozumiesz sensu życia. Możesz iść w góry, ale nie łącz się z nimi. Możesz żyć całe swoje życie w świątyni, ale dopóki nie zbudujesz świątyni w swoim sercu, nie osiągniesz rezultatu. Mądrości nie można się nauczyć - Mądrość można kultywować tylko w sobie. I w jaki sposób wybierzesz - świątynię, drzewo lub górę - nie ma znaczenia, to nadal doprowadzi cię do celu, jeśli go zobaczysz i pójdziesz do niego, nie wątpiąc w swoje umiejętności.

Skarb Świata

W małej dolinie na brzegu górskiego jeziora żył wieśniak. Miał kochającą żonę i czwórkę dzieci, w których nie miał nic przeciwko. Żyli w harmonii, ale słabo - stało się, cała rodzina głodowała przez cały dzień.

Kiedyś, w poszukiwaniu pożywienia, wieśniak wspiął się na przełęcz i zatrzymał przed opuszczoną chatą, której nigdy wcześniej nie znał. Otworzył drzwi i zobaczył starca.

„Czekałem na ciebie od dawna” - powiedział stary. „Jesteś wybranym, który może posiadać Skarb świata, ale możesz go stracić”. Jeśli zejdziesz do doliny, nadal będziesz żył w miłości i ubóstwie. Idziesz wyżej w górach - przeznaczasz jaskinię z niezliczonymi skarbami. Otrzymasz moc, bogactwo i moc, ale zapomnisz o swojej rodzinie. Wybierz!

… Mówią, że przez wiele stuleci ten nieszczęsny człowiek żyje w opuszczonej chacie, tracąc poczucie czasu i myśląc o Skarbie Świata. Nie może nawet umrzeć, nie będąc w stanie dokonać wyboru między sercem a umysłem, ponieważ serce wzywa go do doliny, a umysł uparcie upiera się w górach.

Narodziny gwiazdy (Boże Narodzenie)

Od dzieciństwa nie miał szczęścia. Wtedy sanki na wzgórzu nie pójdą tam, a sufit w szkole spadnie na głowę. Po kolejnym śmiesznym wypadku w pracy usiadł i pomyślał. Dlaczego Życie wysyła mu próby? Co mają te testy? A czym jest samo życie? Im bardziej się zastanawiał, tym wyraźniej dostał odpowiedź.

Nigdy nie mógł powiedzieć, kim był jego rozmówca. Ale ta odpowiedź przyniosła mu całą gamę doświadczeń: zamieszanie, zaskoczenie, nadzieja, radość i wreszcie jasność, determinacja, pewność siebie. Teraz zobaczył przed sobą cel i wiedział, że idzie dobrze i nie zbłądzi, gdy te proste słowa płoną w jego umyśle.

„Mędrcy powiedzieli:„ Człowiek został stworzony na obraz Boży ”. To znaczy - nosisz wszystko w sobie, w całym Kosmosie. Na początku powinieneś zdać sobie z tego sprawę, po przejściu pierwszego z trzech kroków: „Wiedzieć - Aby móc - Być”. To narodziny Gwiazdy, przebudzenie całego świata w człowieku jest dla każdego inne. Ktoś musi zostać wzmocniony w testach; ktoś, by ocalić komuś życie; ktoś - aby przetrwać mękę kreatywności i kogoś, kto raz zrobi właściwy wybór. Ogólny: założenie, a następnie pewność, że życie ludzkie nie ogranicza się do fizjologii. A kiedy człowiek wciąż nieśmiało, prawie nieświadomie podnosi zasłonę tej Tajemnicy, słyszy w sobie pierwsze wezwanie Nieskończoności. Nawet połączenie - słabe odległe echo - ale on doznaje takiego szoku, że nie chce już wracać do hodowli swojego zwykłego światopoglądu. Masz przed sobą długą drogę - poprzez wyrzeczenie, poświęcenie, miłość, aby zakończyć łączenie się ze wszystkim, co istnieje. Ale kluczowy etap minął. Gwiazda się urodziła, a teraz ważne jest, aby zachować jej płomień, chroniąc ją przed atakami Chaosu. ”

Wielka ofiara (ukrzyżowanie)

Koniec spowiedzi, ale starsza parafianka nie spieszyła się z wyjazdem.

„Ojcze Święty, opowiedz mi o ofierze” - zapytał.

- dobrze Przed tobą trzy osoby. Jeden przekazał cały majątek na cele charytatywne i został mnichem. Inny poświęcił swoje życie dla zbawienia innej osoby. Trzeci przyjął zarzut hańby, ratując reputację swego Mistrza. Czyja ofiara jest ważniejsza?

- Oczywiście ten, który oddał życie!

- Pomyślmy razem. Wszystkie trzy popełniły godne uczynki. Ale spójrzcie - ktoś już w życiu zdobył honor i szacunek swoich bliskich. Inny zyskał pośmiertną sławę. Trzeci zaakceptował piętno, które nigdy nie zostanie zmyte. Straci majątek, ponieważ nikt nie chce robić z nim interesów; straci życie, bo śmierć jest lepsza niż życie łajdaka. Straci szacunek swoich potomków, a jego ślad zostanie utracony w zapomnieniu. Straci wszystko w napadzie serca, ratując inną osobę przed hańbą i rozpaczą. Więc czyja ofiara jest wyższa?

„Dziękuję, ojcze, zrozumiałem” - szepnął parafianin.

Mystery of the Universe (niedziela)

„Poznaj siebie - a poznasz świat”. Z tą myślą naukowiec pracował w swoim biurze. Pogrążył się w głębi psychologii, fizjologii, anatomii, eksplorując człowieka ze wszystkich stron w poszukiwaniu wielkiej Tajemnicy Wszechświata. W końcu zdał sobie sprawę, że dotarł do dna, ale nie zbliżył się do celu. Potem opuścił dom i poszedł tam, gdzie spojrzał.

Każdy krok przyniósł nowe odkrycia; każde odkrycie rozkwitło w jego pamięci echem odległego snu. A kiedy nasz bohater poczuł, że cel jest bardzo bliski, ujrzał przed sobą drzwi własnego domu.

Na stole była notatka. „Widzisz - przeczytał zaskoczony naukowiec - wróciłeś do siebie, wzbogacony o zdobytą wiedzę. Człowiek naprawdę nosi w sobie Sekret Bycia, ale tylko jako odbicie otaczającego go świata. Ziarno nie kiełkuje bez gleby - aby to zrozumieć, trzeba było chodzić po świecie. A teraz, mając doświadczenie zjednoczenia z nim, musisz powrócić do wiedzy o sobie ”.

Naukowiec zazwyczaj dotykał kamyka w kieszeni na piersi i nagle wydawało mu się, że sama Wieczność patrzy na niego oczami Leo ze starego, na wpół zapomnianego spotkania. I jak w lustrze odbijają się w nim wydarzenia i losy, słowa i czyny - nie tylko ludzie, ale wszyscy mieszkańcy tego złożonego, wielowymiarowego i wielobarwnego świata.

„A potem nowy sposób”, pomyślał Scientist. „I nie ma dla niego końca, ponieważ wiedza nie ma granic, ponieważ człowiek jest niewyczerpany jak wszechświat”. A mały staruszek skłonił się przed wielką Tajemnicą Wszechświata, błysnął w jego umyśle na obrazach wypadków i kreacji wielu kosmosów - pożądanych i groźnych w jego niezrozumiałości …