Burmeet - Burmese Amber - a-gems.com

Birmit to rzadka odmiana bursztynu, wyróżniająca się dobrą twardością, która pozwala na cięcie jak inne kamienie szlachetne.

Birmit to rzadka odmiana bursztynu, wyróżniająca się dobrą twardością, która pozwala na cięcie jak inne kamienie szlachetne.

Ten piękny kamień wydobywany jest w południowo-wschodniej Azji, w Myanmarze, który kiedyś nazywał się Birmą - stąd nazwa bursztyn. Kolor burmita waha się od jasnożółtego do ciemnobrązowego. W Europie jego istnienie jest znane od ponad dwóch stuleci. Ale w Azji był używany przez 2 tysiące lat.

Podobnie jak inne rodzaje bursztynu, spalony szczyci się ogromnym wiekiem - naukowcy początkowo zajmowali się 50 milionami lat, a później stwierdzili, że znalezione próbki miały co najmniej 97 milionów lat.

Właściwości Bormite

Skład chemiczny birmitu można ogólnie opisać następująco: około 80% węgla, 11, 5% wodoru, 8, 43% tlenu i 0, 02% siarki. Jego twardość w skali Mohsa może osiągnąć 3 jednostki. Ostatni punkt jest jedną z jego najbardziej niezwykłych cech, ponieważ dzięki temu wypaleniu można go ciąć jak bursztyn dominikański niebieski, lider w twardości wśród skamieniałej żywicy.

Jak każdy bursztyn, Birmańczycy źle przewodzą prąd elektryczny, ale są dobrze zelektryfikowani. Ciekawostka: właściwość bursztynu do przyciągania trocin i lekkich przedmiotów, jeśli potarł wełnę lub skórę, została po raz pierwszy zauważona przez greckiego filozofa Thalesa z Milecka, a słowo „elektryczność” pochodzi z greckiego „elektronu” - „bursztyn” (istnieje teoria, która pochodzi z łaciny) electricus ”, którego jednym z znaczeń jest także„ bursztyn ”) .

Ciekawostki o bursztynie birmańskim

Oprócz wysokiej twardości, wysadzenie jest znane z wielu inkluzji flory i fauny. Jedna z najbogatszych kolekcji bursztynowego bursztynu przechowywana jest w Amerykańskim Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku. Ponad 3000 gatunków owadów: skorki, mrówki, modliszki, a także fragmenty roślin.

W 2016 r. Dokonano wyjątkowego odkrycia: w kawałku burmańskiego bursztynu odkryto kawałek dinozaura pokrytego piórami. Pomogło to zwrócić uwagę na ogromny potencjał bursztynu, jako narzędzia do badania złożonych starożytnych organizmów i zwierząt „w objętości”.

Największe pochówki znajdują się w Londyńskim Muzeum Historii Naturalnej, ich waga wynosi 15 kilogramów. Jest też druga co do wielkości kolekcja bursztynu z inkluzjami „na żywo” - ma 1200 kopii.

Perfekcyjnie przejrzyste przepadnięcie jest rzadkością kolekcjonerską. I, jak wspomniano powyżej, takie kamienie można ciąć, ale nie każdy mistrz podejmie się tej pracy ze względu na jej wysoką złożoność. Główną formą wypełniania bursztynu jest nadal wypolerowany kaboszon.